چقدر دوست داشتم یک نفر از من می پرسید :
چرا چشم هایت همیشه بارانی است!؟
چرا لبخندهایت انقدر بی رنگ است؟
اما افسوس ...
هیچ کس نبود همیشه من بودم و من و تنهایی پر از خاطره آری با تو هستم ...
با تویی که از کنارم گذشتی ...
حتی یک بار هم نپرسیدی، چرا نگاه هایت همیشه آنقدر غمگین است ؟
