پيام

~~سعيد~~
92/6/22

+ به خودم مي گفتم: بچه ها تنبل و بد اخلاقند دست کم ميگيرند درس ومشق خود را ... بايد امروز يکي را بزنم، اخم کنم و نخندم اصلا تا بترسند از من و حسابي ببرند... خط کشي آوردم، درهوا چرخاندم... چشم ها در پي چوب، هرطرف مي غلطيد مشق ها را بگذاريد جلو، زود، معطل نکنيد ! اولي کامل بود، دومي بدخط بود بر سرش داد زدم... سومي مي لرزيد... خوب، گير آوردم !!! صيد در دام افتاد و به چنگ آمد زود... دفتر ... (ادامه)

در آستان جانان 92/8/4

1. دفتر مشق حسن گم شده بود/اين طرف، آنطرف، نيمکتش را مي گشت/تو کجايي بچه؟/بله آقا، اينجا/همچنان مي لرزيد.../” پاک تنبل شده اي بچه بد ”/" به خدا دفتر من گم شده آقا، همه شاهد هستند"/” ما نوشتيم آقا ”/بازکن دستت را.../خط کشم بالا رفت، خواستم برکف دستش بزنم/او تقلا مي کرد/چون نگاهش کردم/ناله سختي کرد.../گوشه ي صورت او قرمز شد/ هق هقي کردو سپس ساکت شد.../همچنان مي گرييد.../مثل شخصي آرام، بي خروش و ناله

2. ناگهان حمدالله، درکنارم خم شد/زير يک ميز،کنار ديوار،/دفتري پيدا کرد .../گفت : آقا ايناهاش،/دفتر مشق حسن/چون نگاهش کردم، عالي و خوش خط بود/غرق در شرم و خجالت گشتم/جاي آن چوب ستم، بردلم آتش زده بود/سرخي گونه او، به کبودي گرويد .../صبح فردا ديدم/که حسن با پدرش، و يکي مرد دگر/سوي من مي آيند.../خجل و دل نگران،/منتظر ماندم من/تا که حرفي بزنند

3. شکوه اي يا گله اي،/يا که دعوا شايد/سخت در انديشه ي آنان بودم/پدرش بعدِ سلام،/گفت : لطفي بکنيد،/و حسن را بسپاريد به ما ”/گفتمش، چي شده آقا رحمان ؟؟؟/گفت : اين خنگ خدا/وقتي از مدرسه برمي گشته/به زمين افتاده/بچه ي سر به هوا،/يا که دعوا کرده/قصه اي ساخته است/زير ابرو وکنارچشمش،/متورم شده است/درد سختي دارد،/مي بريمش دکتر/با اجازه آقا ...

4.چشمم افتاد به چشم کودک.../غرق اندوه و تاثرگشتم/منِ شرمنده معلم بودم/ليک آن کودک خرد وکوچک/اين چنين درس بزرگي مي داد/بي کتاب ودفتر .../من چه کوچک بودم/او چه اندازه بزرگ/به پدر نيز نگفت/آنچه من از سرخشم، به سرش آوردم/عيب کار ازخود من بود و نميدانستم/من از آن روز معلم شده ام /او به من ياد بداد درس زيبايي را...

5.که به هنگامه ي خشم/نه به دل تصميمي/نه به لب دستوري/نه کنم تنبيهي/يا چرا اصلا من/عصباني باشم/با محبت شايد،/گرهي بگشايم/با خشونت هرگز.../با خشونت هرگز.../با خشونت هرگز...

فک کنم از سهراب سپهري !!!